ZOOLOJİ ARAŞTIRMALARI

Çoğumuz ağaçların yüksek dallarındaki yaprakları yiyebilsin diye zürafaların uzun boynu olduğunu düşünürüz. Ama bunun asıl nedeni çiftleşme olabilir.

Uzun boyunlu zürafaların zor dönemlerde ağaçların üst kısmındaki yaprakları yiyerek hayatta kalma şansı daha fazla olduğu için zamanla bu özellik evrim yoluyla onların baskın bir özelliği haline mi gelmiştir?
Birçok bilim insanı zürafaların aşırı uzun boyunlu olmasını erkekler arasında dişiler için yoğun rekabet sonucu meydana geldiğini düşünüyor.
Zürafa en uzun boylu kara hayvanıdır. Erkek zürafalar 5,5 metreye kadar uzarken dişiler biraz daha kısa olabiliyor.
Doğada zürafalar ağaçlarda diğer hayvanların ulaşamadığı bölgelerdeki yaprakları yiyerek besleniyor.

Lamarck ve Darwin

Bu da onlarla ilgili yanlış bir algının oluşmasına neden oldu: Zürafada uzun boynun diğer otoburların ulaşamadığı yerlerdeki besinlere ulaşmasını sağlamak için geliştiği algısı.

Fransız zoolog Jean Baptiste Lamarck bu iddiayı ortaya atan ilk kişi olarak biliniyor.
Zooloji Felsefesi adlı kitabına 1809’da şunları yazıyordu Lamarck: “Zürafa toprağın hemen her zaman kurak olduğu bölgelerde yaşadığı için ağaçların üst dallarındaki yapraklara ulaşmak için sürekli çaba göstermesi gerekiyordu. Bu alışkanlığı kuşaklar boyunca sürdüren zürafanın ön bacakları arkadakilerden daha da uzadığı gibi boynu da uzadı.”
Kısacası zürafanın uzun boynu kuşaklar boyunca sürekli boynunu uzatma ve kalıtım etkisiyle ortaya çıkmıştı.

• DERGİ - Yüzümüzde yaşayan kurtçuklar
• DERGİ - Parazitler canlıların davranışını nasıl yönlendirir?

İngiliz doğa bilimci Charles Darwin de zürafanın aşırı uzun bacakları ve boynunun beslenme biçimiyle ilgili olduğunu düşünüyordu. 1859’da Türlerin Kökeni’nde şöyle diyordu:
“Azametli yapısı, uzun boynu, ön bacakları, kafası ve diliyle zürafa, ağaçların üst dallarındaki yapraklara ulaşacak şekilde bütün vücudunda iyi bir adaptasyona uğramıştır.”